Kimsenin seyretmedigi 'Pazar Konseri' programlariyla baslayan klasik muzik sevgim icin, bu ve benzeri programlarla ufkumuzu acan biricik TRT icin, bu tur programlari ciktigi zaman kanal degistirmeyen (TRT1 doneminde televizyonu kapatmayan :-) ) babam icin bu yaziyi yaziyorum. Belki de Orhan Boran'li dakikalar, Ucan Kaz Nil veya Clementine, pazar sinemasi gibi programlar yuzunden bizim hic 'bunaltici hafta basliyor' sendromlarimiz olmadi. Sirf bu yuzden TRT bizim icin apayridir ve ben (sahsen) bir TRT COCUGU oldugum icin gurur duyuyorum. Banu'da oyle, kitap sevgisini ablasindan, filim ve klasik muzik sevgisini de ablasinin TRT askindan kazandigina eminim :-)
(bu video http://www.youtube.com/user/cOnchashome dan kopya edilmistir)
Tutar tutar benim dileklerim...
YanıtlaSilNice yıllara şöbyetim, baklavam, bi tanem. Pompom'a kocaman öpücük!
YanıtlaSil