Evde malzeme cok, sanki komun hayati yasiyormusuz gibi, kendimi tutamayip her gordugumu aliyorum. Sonra bozulmasinlar diye onlari degisik tariflerle degerlendiriyorum, seneleeeerdir iki-uc kisiyi asmayan arkadas gurubumuzu yok sayarak her zaman en az 10 kisilik yemek pisiriyorum sonra mi ne oluyor, hepsini toplayip dukkana goturuyorum.
Yemek pisirmek bir paylasim isi, paylasacak birileri olmayinca isin zevki kalmiyor, bir parca ekmekle bir fincan kahve kahvalti+oglen yemegi=brunch oluveriyor benim icin. Ah tabii ki uzerine bir parca zeytinyagi gezdirip, biraz krem peynir ve kekik yanina salatalik ve zeytinle ama olsun, sohbet olmayinca o bile yavan geliyor.
Biz bu uzak memlekette yasiyoruz, uzun suredir burada yasayanlar kisitli bos zamanlarda bir araya gelip arkadaslik iliskilerimizi guclu tutmaya calisiyoruz, birde belirli sureler icin buraya gelmis ya calisan, ya da okuyan genellikle ikisini birden yapan arkadaslarimiz var, onlar icin durum farkli onlar burada bulunduklari sureyi ayni zamanda yeni yerler gorup yeni tecrubeler edinmek icin kullaniyorlar, bayram seyran bahane edip onlari da aramiza cekiyoruz. Insan gorelim diye! Evet, resimdeki bardak en son favorim ve evet yine Starbucks'dan! What else is new :-)))))
Newburyport kapısından tez zamanda geçmek dileğiyle...
YanıtlaSil