Akil akil gel bana takil!

 

Cooook uzun bir suredir kafami kurcalayan bir problemim var; ben niye dogdum! Bu dunyaya gelis amacim ne? 36 yasinda hedeflerime (tam olarak) ulasamamis olmak, daha dogrusu bir ulasip bir kaybederek rutin yasam standardimi oturtamamis olmak kafayi bozma noktasina getirdi beni.

E tek derdi i-phone alip facebook'a mesaj yazmak olan tiplerden de olmadigim icin, etrafta donen cirkefliklere fazla takiliyorum dogal olarak. Bu dunyada n'olacagimi bilmiyorum henuz fakat sunu biliyorum; eger reenkarnasyon varsa ben varlikli bir ailenin gerizekali cocugu olarak dogmak istiyorum! Hani boyle butun gun gokyuzune bakip, agzindan salyalar akan saflar varya, onlardan. Haksizlklardan, kavgalardan, acliktan, savaslardan uzak ooooyle havada ucan perilere gulucuk atan bir canli!

Neyse, bitkisel yasam arzum obur hayata kaldigi icin bu hayatimda olmeden (onunda ne zaman gelecegi belli degil ama en azindan ona kafayi takmiyoruz simdilik) once kayda deger, kisisel mutlulugumu arttiracagina inandigim bir ugrasi edinmeye karar verdim, yoksa bu hayat amele olarak devam edecek ve benim Vikos'la beraber lukus bir huzur evine tasinma planlarim suya dusecek!

Ben aslina artistik tarafi kuvvetli fakat bastirilmis bir kadinim! Eskiden, ana/baba parasi yerken vakit boldu, gezip tozmaktan arta kalan vakitlerimde, anamin huzurlu ocaginda laylay saatlerimde yaraticiligimi koyverirdim ortaya, guzel seyler cikardi, bu yukaridaki resim gibi. Sonra is/guc, ev arkadaslari derken duzenim kacti, kafami toplayamaz oldum, belki de bu yuzden yogun olarak yemek yapmaya basladim, ne de olsa en fazla 3 saat icinde bitiyor, el ugrasi oyle degilki, didinir durursun, saatin nasil gectigi fark etmez, gece uyanir devam edersin, dusa girmeden basina oturursun, yemeyi icmeyi unutursun.... ama sakin ortam lazim, izolasyon lazim, yalniz olmak lazim! 'Ne yiicez?, cukulata var mi? hadi bi kave icelim...' diyen uc yasinda bir ev arkadasi varsa olmuyor veya tv'de ki butun criminal diziler ard arda seyrediliyorsa onlar acilmadigi zaman call of duty oynaniyorsa ilham perileri sinir kupune donuyor veya sakin sakin otururken telefon calinca 'eyvah busy oldular...' panik atagi geciriyorsun, kalkip gitmek zorunda olmasan bile degil fikir uretecek, kitap okuyacak halin kalmiyor...

Daha fazla bahane yaratmanin bana bir fayda saglamadigini gorerek kendimi denize attim! Internetten kendime sabahlik dikmek icin 'ham ipek' ararken Sylvia'yi buldum ve elindeki butun ham ipek parcalarini almaya karar verdim ve uygulamaya koydum. Dikkat! Dikis makinem yok, arti olsa da kullanmayi bilmiyorum, Henuz! Sokuk disinda birsey dikmisligim yoktur, orgu desen haroso ve duz orebilirim, kesme yapabilirim bu da zaten mukemmel bir elbezi ormenize yarar! Nakis desen, lisede 'ben erkeklerle zincir yapmayi ogrenmek istiyorum, kime lazim sehpa ortusu annem yapiyo zateeeeen' diye aglamisligim vardir!

Sonuc olarak, Ozlem'e yasattigim panik ataklar, Yeliz'imin sessiz destegi, Banus'un temkinli yaklasimi, Vikos'umun 'ben satarim, sen yaparsin' gazi sonucu kendimi daha iyi hissederken, ben ne bok yicem diye dusundukce yukarida gordugunuz taslaklari ciziyorum! Dusundukce yaratiyor insan, tabii arada benim gazimla kafayi fazla takanlar var onlarda en asagidaki kusum pompom'un resmini gorunce 'hangi malzemeden yapilmis' diye sorabiliyor!





 Seviyo benim kusum saksilarin ortasina coreklenmeyi, tavanda asili duran pervanenin paletleri arasinda ziplama oynamayi, kurumus bonzai agacimin altinda guneslenmeyi, yemligi dururken tavuk gibi asagi dokulenleri eselemeyi...nevi sahsina munhasir, manyak bir kusumuz oldu, ayni ev ahalisi gibi...